nadjite me na fejsu:   Putoljub
Sveti Ivan Rilski  beše pustinjak koji se podvizao u pećinama blizu kojih kasnije niče manastir.Njegova monaška isposnica i grob su postale svetilište, a njegovim moštima poklonismo se i mi, zahvaljujući monasima ovog manastira.


Manastir postoji još od 10-og veka i središte je duhovnog i kulturnog života Bugarske. Vekovima su ga njegove zidine, zbog kojih spolja više podseća na utvrdjeni grad, nego li na manastir, branile od mnogobrojnih zavojevača.Rušen je i obnavljan, ali je prkosio vremenu.




Nakon što su ga Osmanlije srušili, Bugarin i srpski feudalac Hrelja Dragovola ga je ponovno podigao, izgradivši najprije Hreljin toranj u XIV veku,s crkvom uz njegove zidine.



Hreljina Kula je građevina kvadratne osnove, visoka 23 metara. Na najvišem od pet spratova kule se nalazi kapela posvećena Preobraženju, ukrašena brojnim freskama iz druge polovine 14. veka. U centralnom delu su na tri nivoa prikazane scene iz života Svetog Ivana Rilskog. Hreljina kula je najverovatnije služila kao zaštita monaha, kao i skladište za čuvanje dragocenosti, zatvor ili mesto gde su boravili mentalno oboleli. Hrelja je umro 1342. godine kao monah Hariton i sahranjen je u crkvi koju je obnovio.

Pominjući dragocenosti koje su se čuvale u manastiru, setih se velikog kovčega koji je izložen u muzeju manastira. U njemu se čuvalo manastirsko blago, a mogao je da se otvori samo ako istovremeno pet monaha donesu pet različitih ključeva, čiji su čuvari bili.

Osmanlije napadaju manastir od kraja 14. veka i u 15. ga pale, tako da je iz tog perioda ostala jedino Hreljina kula.

Zanimljivo je da smo u muzeju, videli više povelja na arapskom jeziku kojim se sultani obavezuju da manastir neće dirati, te da je stavljen pod njihov patronat. Jedan od tih sultana bio je muž naše sultanije Mare, ćerke Djuraća Brankovića. Kao znak dobre volje čak je manastiru poklonio i kalup za veliku sveću, koji se takodje nalazi u muzejskoj zbirci.

U muzeju se još čuva i čuveni Rafaelov krst ,koji je izrezbario monah Rafel iz jednog komada drveta, i ukrasio sa 104 verska prizora iz Starog i Novog Zaveta, i 650 malih figura koristeći samo lupu kojim je palio drvo. Za to mu je bilo potrebno 12 godina, prilikom čega je izgubio vid.


U manstirski kompleks se ulazi preko dve kapije, ukrašene freskama. Zgrada koja okružuje manastir, sadrzi 300 monaških kelija,biblioteku i primaonicu za goste koji posećuju manastir.




Arhitektura manastira Rile predstavlja bugarsku renesansu 18. i 19. veka.


Glavna crkva manastira, posvećena Rođenju Bogorodice je sagrađena sredinom 19. veka. Posebno su interesantne freske kako unutar tako i na spoljnjim zidovima crkve. Freskopisci su očigledno bili pod uticajem ruske škole, ali su stvorili i sopstveni stil / i kod nas vidljiv na par crkava-pogledaj Sukovski manastir /. Na freskama su ljudski gresi prikazani u vidu djavola. Nasuprot tome, vrline su prikazane likom andjela. Pri slikanju fresaka veoma je mnogo korišćena vizantijsko plava boja.












Danas se manastir nalazi pod zastitom UNESO-a.


Zbog samog okruženja, ali i zbog njegove lepote, ceo kompleks obiluje smirenošću i isijava duhovnošću, i jedna je od stavki koje treba da stavite na svoju listu obilazaka u susednoj nam Bugarskoj.
Naravno, možete uz njega posetiti i lepu planinu Rilu. O najvišem vrhu Rile čitajte ovde a o jezerima, kojima Rila obeduje, možete pročitati ovde.